Wim Ik werd weggezet als wat ik niet was.Als verslaafde.Als onbetrouwbaar.Als gevaar. En toch kon ik het haar niet kwalijk nemen.Niet echt. Want iedereen heeft zijn eigen waarheid.En in haar ogen…was dit waarschijnlijk wat ze zag.Wat ze voelde.Of wat ze nodig had om haar verhaal kloppend te houden. Maar het sneed.Niet omdat ze me aanviel,maar omdat … Lees verder
Ik heb me die eerste nacht voorbereid.Ik had geen advocaat.Maar wel de waarheid.En de intentie om dit niet op een oorlog te laten uitdraaien. Ik wilde niet wijzen.Niet beschuldigen.Niet zwart maken. Ik wilde gewoon…mijn kant uitleggen.Mijn keuzes tonen.Niet als aanval,maar als zorg. De rechter wou me eigenlijk niet eens horen.Omdat ik geen advocaat had.Omdat ik … Lees verder
Ik wist dat het nodig was.Ik had lang genoeg gewacht.Lang genoeg leidzaam toegezien,hopend op een oplossingdie niet meer zou komen. Ik had mezelf jarenlang uitgesteld.Uit respect. Uit hoop. Uit angst.Voor de relatie. Voor de kinderen. Voor de zaak.Maar nu kon ik niet meer.Niet als ik nog trouw wilde blijven aan mezelf. Ik had besloten:voor de … Lees verder
Ze wist het niet.Maar ik wel. We zaten samen in die zaal.De lichten, de muziek, de mensen rond ons —het leek een gewone avond.Maar voor mij was het afscheid. We gingen naar een concert van Slimane.Het zou ons laatste zijn.Niet officieel. Niet uitgesproken.Maar ik wist het.Zij niet. De dagen ervoor waren beladen.Ik had bewust afstand … Lees verder
Hoofdstuk 36 – Als liefde niet genoeg is Kiezen voor jezelf zonder schuldgevoel Ik heb haar graag gezien.Nog steeds.En misschien wel altijd. Maar op een bepaald moment voelde ik iets wat ik nooit eerder had toegelaten:hoeveel liefde ik ook voelde… het zou mij niet gelukkig maken. De beslissing viel ergens tussen Kerst en Nieuwjaar.Niet met … Lees verder
Sommige liedjes hoor je.Andere beleef je.En heel soms… vertelt een lied jouw verhaal nog voor je het zelf durft uit te spreken. Dat had ik met Des milliers de je t’aime van Slimane.Ik leerde het kennen via Mon Mec — en wat ik voelde, was alsof elk woord recht uit mijn binnenste kwam.Niet bedacht. Niet … Lees verder
Ik had de beslissing al genomen.Niet hardop.Niet op papier.Maar in mij was het helder. Ik kon niet verder met haar.Niet omdat ik haar niet meer graag zag.Integendeel.Maar omdat ik wist dat ik mezelf niet meer terug zou vinden als ik bleef. Het was ergens rond Kerstmis, misschien net na Nieuwjaar.We zaten nog samen in één … Lees verder
Ik dacht dat het boek het einde was. Ik had mijn biografie geschreven. Niet om het uit te brengen, maar om het eruit te halen. Voor mezelf. Om te begrijpen of ik nog klopte. Want ik twijfelde aan alles. Aan mijn herinneringen. Aan mijn interpretaties. Aan mijn conclusies. Was het echt gebeurd zoals ik het … Lees verder