Een lied dat ontstond uit pijn, stilte en opnieuw durven spreken. Klanken uit binnenin. Woorden die vorm vonden.
Ik was verloren, een stem zonder geluid,
Een hart vol pijn, een weg die nooit uit.
Maar zelfs in de schaduw vond ik een gloed,
Een vuur dat bleef branden, al leek alles dood.
De eenzaamheid hield me gevangen in mijn hoofd,
De pijn van verlies, een wereld van lood.
Zoekend naar liefde, maar steeds te bang,
Om te vertrouwen, om mezelf te ontvangen.
Mijn muren waren hoog, mijn stappen klein,
Maar ergens in de stilte begon ik vrij te zijn.
De littekens vertelden het verhaal van mijn strijd,
Elke wond een bewijs van mijn veerkrachtigheid.
Ik sta op uit de as, ik vlieg hoger dan ooit,
Elke val was nodig, elk moment groot.
Ik laat de angst achter, ik laat het verleden gaan,
Ik leef, ik adem, en ik blijf staan.
De liefde bracht spiegels, die ik niet wilde zien,
Mijn kracht, mijn zwakte, alles daartussenin.
Download of beluister de alternatieve versie via AI Music Lab